WRM? Magazine

Terwijl iedere doorsnee Amsterdammer op een doodnormale zondagochtend zich nog even lekker een paar keer omdraait alvorens de dag te beginnen, had ik die ene zondag met Laura, een schrijfster bij WRM? Magazine, afgesproken om een foto te schieten voor haar nieuwe artikel. In het artikel heeft zij zich afgevraagd waarom we dromen en of dromen als fenomeen vanuit een neurowetenschappelijk perspectief verklaard kunnen worden. Interessant natuurlijk aangezien we ons dit waarschijnlijk allemaal wel een keer hebben afgevraagd. Om een cliché beeld te vermijden waarin slapen centraal zou staan, ben ik met het idee gekomen om Laura als het ware met het hoofd in de wolken te fotograferen. Immers, een bewolkte dag op een typische Nederlandse winterdag was vast niet te veel gevraagd dachten wij.

Eenmaal om half tien -sorry? ja, half tien op zondag- op de dam aangekomen, leek het een beetje alsof we zelf in een droom waren beland. We bevonden ons plotseling midden in een schouwspel van veel te enthousiaste toeristen, de vroege vogels, maar ook diegenen die duidelijk de uitgaansavond hadden doorgehaald en dus nog maar een jointje opstaken. We werden daarnaast bijna verblind door het felle licht van de zon dat weerkaatste op de natte tegels. Het was bijna een surrealistisch aanzicht waar we niet op gerekend hadden.

Afijn, onder het mom je moet roeien met de riemen die je hebt, zijn we gaan spelen met deze setting. Aangezien ik sinds kort in het trotse bezit van een polaroid camera ben, was dit het uitgerekende moment om die tevoorschijn te halen. Aan Laura’s gezicht te lezen was zij even enthousiast over mijn aanwinst en met een magische klik floepte de foto eruit. Voor de eerste sessie hebben we deze polaroid foto als symbool gebruikt voor de herinneringen die vaak in onze dromen terug komen. Ik heb Laura hiervoor met de kleine foto in de hand op de foto gezet. Dit leverde mooie resultaten op met als nadeel dat de polaroid moeilijk zichtbaar was en het concept dus niet echt tot zijn recht kwam. We besloten daarom nog een tweede sessie te doen waarbij ik Laura dromerig naar boven heb laten kijken. Hierin hebben we uiteindelijk de winnende foto gevonden. Tevreden hebben we toen onze wegen gescheiden en zijn we onze zoektocht naar een bak koffie begonnen om wakker te worden en onze dag dan echt te beginnen. 

Op Wrm Magazine kan je dit interessante artikel lezen geschreven door Laura Cardona. Zij is gefacineerd door mensen. Wat ze voelen, denken, zeggen en doen, verbaast me keer op keer. Naast dat ze prachtig kan schrijven is ze actief als neurowetenschapper en beantwoord ze vragen bij WRM? vragen die het brein (slechts 1,5 kilo grijze massa!) aangaan.